CPM (Continuous Passive Motion)

Tradycyjnie akceptowane i stosowane w leczeniu stawów, chorych i pourazowych, unieruchomienie znacznie ograniczało potencjał odbudowy i leczenia chrząstki stawowej. W 1970 roku, w szpitalu dla chorych dzieci i instytucie badawczym dr Robert Bruce Salter ogłosił tezę na podstawie uprzednich 15 lat badań, że unieruchomienie jest bardzo szkodliwe dla stawów, a ponadto, że unieruchomienie nie pobudza gojenia chrząstki stawowej i ogranicza jej regenerację. Na tej podstawie opracował rewolucyjną biologiczną koncepcję Ciągłego Ruchu Biernego (CPM) stawów.
Dr Salter zbadał wpływ ciągłego biernego ruchu w porównaniu do unieruchomienia na gojenie i regenerację w wielu zaburzeniach i urazach układu mięśniowo tkankowego na modelu zwierzęcym.
W 35 badaniach eksperymentalnych na chorych dzieciach udowodnił, że przez stosowany przez cztery tygodnie CPM ma niezwykle korzystny wpływ na gojenie i regenerację chrząstki stawowej. Na przykład, w okostnej protezy stawu kolanowego królika, powoduje wzrost osteoblastów (które są przeznaczone do produkcji kości), zmianę obrazu fenotypowego chondroblastów wytwarzających chrząstkę stawową.
Od 1978 (po pierwszych ośmiu latach badań podstawowych), dr Salter zaczął stosować CPM u ludzi chorych, kontynuując badania. Dr Salter rozpoczął współpracę z inżynierami mechanikami i naukowcami w kwestii produkcji maszyn CPM dla stawów maziowych ciała.

Wśród wskazań do stosowania CPM należy wyróżnić:

Przeciwwskazaniami są ostre zapalne zmiany stawów, o ile nie zostało jednoznacznie zalecone przez lekarza, silne porażenia spastyczne, niestabilne osteosyntezy.
W chwili obecnej nie są znane działania uboczne, zarówno pożądane, jak i niepożądane, przy stosowaniu szyn ruchowych CPM ARTROMOT®.

System ARTROMOT® obejmuje zestaw aparatów do ćwiczeń biernych następujących stawów: biodrowego, kolanowego, skokowego, barkowego, łokciowego, nadgarstka, palców ręki.

Oprogramowanie urządzeń ARTROMOT® zapewnia możliwość zastosowania szeregu funkcji i ćwiczeń, które dodatkowo intensyfikują leczenie w określonym, wymaganym kontekście: stretching, oscylacja, naprzemienna izolacja, stopniowe rozszerzanie zakresu, relaksacje po ćwiczeniach izometrycznych. Regulacja siły oddziaływania na kończynę pacjenta z jednej strony znajduje zastosowanie u pacjentów ze spastycznościami w celu ich rozluźnienia, z drugiej strony otwiera możliwość kontrolowanego oporowania ruchu szyny przez pacjenta ze zmianą kierunku w dowolnym punkcie ustawionego zakresu ruchu. Dzięki temu pacjent relatywnie wcześnie może rozpocząć ćwiczenia aktywne.
Zastosowanie ćwiczeń CPM we wczesnym okresie leczenia oraz stosowanie go minimum 4 godziny dziennie przez kilka tygodni skutkuje uzyskaniem swobodnego i bezbolesnego zakresu ruchu. W wielu wypadkach stosuje się CPM jeszcze przed operacją, jako element przygotowania funkcjonalnego pacjenta i aparatu ruchowego do planowanego zabiegu.